Η αρχαία ελληνική μυθολογία, πράγματι βρίθει ερωτικών ιστοριών. Οι ιστορίες αυτές αναδεικνύουν το πώς στην αρχαία ελληνική σκέψη οι θεοί συμπλέκονται με τους θνητούς, πώς οι βροτοί ασκούν γοητεία στους αθανάτους και τους εμπλέκουν σε απαγορευμένους έρωτες αλλά και πώς οι θεοί σαγηνεύουν και παραπλανούν τους ατυχείς θνητούς που βρίσκονται στο διάβα τους τις περισσότερες φορές καταστρέφοντάς τους. Ο έρωτας κατείχε στη ζωή των αρχαίων εξέχουσα θέση και μας έχουν διασωθεί πολλές ιστορίες καταστροφικών ή ανεκπλήρωτων ερώτων μέσα από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε στοιχεία για τα ήθη, τις κοινωνικές συμβάσεις, τον τρόπο ζωής των θνητών καθώς και τη σχέση τους με τους θεούς. Ας παραθέσουμε λοιπόν τρία τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα τραγικών ερώτων.
Νηρίτης και Αφροδίτη: Ο Νηρέας ήταν μια θαλάσσια θεότητα που κατοικούσε με τη γυναίκα του Ωκεανίδα Δωρίδα σ ' ένα φωτεινό ανάκτορο στα βάθη των ωκεανών. Απέκτησαν πολλές κόρες τις πανέμορφες Νηρηίδες και υιούς από τους οποίους ο ομορφότερος ήταν ο Νηρίτης. Όπως είναι γνωστό και η Αφροδίτη γεννήθηκε και αυτή στη θάλασσα : Όταν τα θεϊκά κομμάτια του ουρανού έπεσαν μέσα στη θάλασσα " περί αυτά ηθροίσθη λευκός αφρός εν ω εγεννήθη παρθένος" καθώς μας διηγείται ο Ησίοδος, στη Θεογονία. Έτσι η θεά ζούσε στη θάλασσα πριν ανέβει στον Όλυμπο και όπως ήταν φυσικό άρχισε από νωρίς την ενασχόλησή της με τον έρωτα. Διάλεξε τον πανέμορφο Νηρίτη και δεν ήταν καθόλου δύσκολο να τον κατακτήσει. Όμως όταν εκείνη χρειάστηκε να αφήσει τον θαλάσσιο κόσμο γιατί την καλούσαν κοντά τους οι Ολύμπιοι θεοί. Καθώς η θεά ήταν ερωτευμένοι και δεν ήθελε να αποχωριστεί τον αγαπημένο της του έβαλε φτερά για να πετάξει μαζί της. Εκείνος ωστόσο δεν ήθελε να αφήσει την αγαπημένη του θάλασσα και η Αφροδίτη εξοργίστηκε και τον μεταμόρφωσε σε κοχύλι ώστε να μείνει για πάντα κολλημένος στα βράχια, ενώ τα φτερά τα δώρισε στον Έρωτα για να πετάει μαζί της.
Ίφις και Αναξαρέτη: Ο Ίφις ήταν ένας ωραίος νεανίας ταπεινής καταγωγής που ερωτεύτηκε σφόδρα την πανέμορφη Αναξαρέτη ,η οποία καταγόταν από βασιλική οικογένεια. Ο νεαρός προσπάθησε να καταπνίξει τα αισθήματά του αλλά τελικά το πάθος του ξεπέρασε κάθε λογική. Μάλιστα ,εκμυστηρεύτηκε τον έρωτά του για την Αναξαρέτη στην παραμάνα της και άρχισε να στέλνει ερωτικά γράμματα. Εκείνη όμως ήταν ανένδοτη, δεν του έδινε καμιά σημασία, αλλά τον λοιδορούσε και τον αντιμετώπιζε με ψυχρότητα και αλαζονεία. Ο νέος , βαθύτατα δυστυχισμένος στην απελπισία, μην μπορώντας να αντέξει τον πόνο του ανεκπλήρωτου έρωτα , αποφάσισε να δώσει τραγικό τέλος στη ζωή του. Πέρασε ένα σχοινί στο λαιμό του και κρεμάστηκε μπροστά στην πόρτα της κοπέλας. Το άψυχο σώμα βρήκαν οι υπηρέτες και το μετέφεραν στο σπίτι της μητέρας του. Ο θρήνος της μάνας που συνόδευε το παιδί της στο ταξίδι προς τον Άδη έφτασε μέχρι το παράθυρο της Αναξαρέτης. Κι εκείνη, από απλή περιέργεια θέλησε να παρακολουθήσει την κηδεία του νέου από ψηλά. Αλλά μόλις κοίταξε το νέο όλα τα όργανα του σώματός της άρχισαν να παγώνουν. Προσπάθησε να κινηθεί, όμως ήταν αδύνατο. Ούτε το βλέμμα της μπορούσε να αποστρέψει. Είχε γίνει πέτρα, όπως η καρδιά της.
Κυάνιππος και Λευκονόη: Ο Κυάνιππος από τη Θεσσαλία ήταν παντρεμένος με την όμορφη Λευκονόη. Αγαπούσε πολύ τη σύζυγό του, είχε όμως κι ένα μεγάλο πάθος ,το κυνήγι. Χανόταν για ώρες, για ημέρες και κυνηγούσε στα βουνά, με αποτέλεσμα η Λευκονόη να νιώθει παραμελημένη. Η κοπέλα ήταν πολύ ανήσυχη και επειδή ήταν ερωτευμένη με τον άνδρα της ,νόμιζε ότι εκείνος την απατούσε. Δεν μπορούσε να αντέξει τη συνεχή απουσία από το σπίτι τους και όταν κάποτε ο Κυάνιππος της ανακοίνωσε ότι θα έφευγε για πολυήμερο ταξίδι η κοπέλα αποφάσισε να τον ακολουθήσει. Μόλις έφτασαν στο δάσος πίσω του εκείνη-καλά κρυμμένη σκέφτηκε να βρει κρυψώνα πίσω από μία πυκνή συστάδα δέντρων για να τον κατασκοπεύει χωρίς εκείνος να την αντιληφθεί. Όμως τα κυνηγετικά του σκυλιά την ανακάλυψαν και το κακό δεν άργησε να γίνει. Νομίζοντας πως η κοπέλα ήταν θήραμα και την κατασπάραξαν. Ο Κυάνιππος έτρεξε να δει τι συνέβη και όταν αναγνώρισε τη γυναίκα του ,αλλόφρων σκότωσε τα σκυλιά. Έπειτα άναψε φωτιά έκαψε τη γυναίκα του,τα σκυλιά αλλά και τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου