Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα : Ο ποιητής που πάντρεψε τη ματωμένη του ζωή με την τέχνη!

Ο Λόρκα γεννήθηκε το 1898 στο Φουέντε Βακέρος, ένα χωριό που βρίσκεται στο κέντρο της πεδιάδας της Γρανάδας. Ποιητής, δραματουργός, ζωγράφος και μουσικός , προώθησε στην αποκοιμισμένη Ισπανική σκέψη ένα πολιτιστικό πρόγραμμα πλούσιο σε καινοτόμα ερεθίσματα.Δεμένος με την ιδιαίτερη πατρίδα του την Ανδαλουσία , συνέβαλε στη διάδοση των πολιτισμικών παραδόσεων της σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό που τον ενδιέφερε ιδιαίτερα ήταν οι παραδόσεις των Τσιγγάνων.Μαθητής του συνθέτη Ντε Φάλλια και καλός φίλος του Σαλβαντόρ Νταλί , ο Λόρκα ενσάρκωσε τις δημοκρατικές και απελευθερωτικές αξίες της δημοκρατικής Ισπανίας.Τον Αύγουστο του 1936 συλλαμβάνεται από τους φαλαγγίτες και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες  εκτελείται με τουφεκισμό. Όπως μάλιστα σήμερα 24-5-2015 αποκαλύφθηκε ότι με εντολή του δικτάτορα Φράνκο εκτελέστηκε και κατακρίθηκε για ανάρμοστη συμπεριφορά και ομοφυλοφιλία.Ο δημοκρατικός ευρωπαϊκός πολιτισμός ανέδειξε τον Λόρκα στο κατεξοχήν σύμβολο της μάχης κατά του σκοταδισμού '' Μια χαρά, μια λάμψη, μια τρυφερότητα εντελώς υπεράνθρωπη'' είναι τα λόγια του ποιητή Πάμπλο Νερούδα για το έργο και τη ζωή του Λόρκα.

Εξετάζοντας ενδελεχώς τη ζωή του αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για μια δημοκρατική και απελευθερωτική φωτιά που καίει ασίγαστη μέσα του.Ο Λόρκα παρότι από νεαρή ηλικία προσλαμβάνεται ασθένεια δεν υποκύπτει,αντίθετα εγκαθίσταται στη Γρανάδα και και φοιτά στο κολλέγιο της Αγίας Κραδίας του Ιησού.Αργότερα εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας ,σπουδάζοντας φιλολογία και νομικά.Παράλληλα το 1929 γράφει το πρώτο θεατρικό του έργο : Τα μάγια της πεταλούδας και το ανεβάζει στο ''Teatro Eslava'' της Μαδρίτης. Τον ίδιο χρόνο ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη , το Λονδίνο , το Παρίσι , τη Σκωτία και παρακολουθεί και διαλέξεις στο Κολούμπια.Το 1932 ο Λόρκα ιδρύει το ισπανικό πανεπιστημιακό θέατρο ''Λα Μπαρράκα''. Κάπου εδώ το 1933-1934 παίζεται με τεράστια αποδοχή το πασίγνωστο θεατρικό του έργο ''Ο Ματωμένος Γάμος''.

Ο Λόρκα θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει τον αναμορφωτή της ισπανικής συνείδησης και λογοτεχνίας καθώς με το ελεύθερο πνεύμα του ,την κοινωνική συνείδηση και την ευρεία καλλιέργειά του θα ανέβαζε πιο ψηλά στο βάθρο τον ισπανικό λαό. «Εγώ πάντα θα είμαι στο πλευρό αυτών που δεν έχουν τίποτα και στους οποίους δεν επιτρέπεται καν να απολαύσουν ειρηνικά το τίποτα που έχουν».Παρότι ο ίδιος άνηκε σε μια από τις πιο γνωστές ισπανικές οικογένειες με θέση και κύρος οι απελευθερωτικές του διακηρύξεις τον οδήγησαν στην απόλυτη σιωπή μετά από την εκτέλεσή του.Από λόγια του ίδιου ενόσω βρισκόταν στη Νέα Υόρκη φαίνεται πως διέβλεπε πως η ασυμβίβαστη φύση του θα τον καταδίκαζε «Έπειτα κατάλαβα ότι είχα δολοφονηθεί. Με έψαξαν σε καφετέριες, νεκροταφεία και εκκλησίες…αλλά δε με βρήκαν. Δε με βρήκαν ποτέ; Όχι. Ποτέ δε με βρήκαν.» 

Πράγματι το μεγάλο μυστήριο όμως είναι μέχρι και σήμερα το σημείο ταφής του. Οι προσπάθειες να αποκαλυφθεί ο τάφος του Λόρκα παραμένουν άκαρπες. Η ίδια η οικογένεια του ποιητή εμποδίζει τις ανασκαφές για να μην «οξυνθούν» παλιές πληγές. Δεν είναι λίγοι όμως αυτοί που ισχυρίζονται ότι εκείνοι που παρέδωσαν τον ποιητή στους φαλαγγίτες προέρχονταν από τη συντηρητική οικογένεια του πατέρα του. Η μοναδική ανασκαφή για τα λείψανα του Λόρκα έγινε το 2009 και ήταν αποτυχημένη. Μέλη της ομάδας αναγκάστηκαν να υπογράψουν συμβόλαιο εχεμύθειας που τους επέβαλαν τα ανίψια του Λόρκα ώστε να μη μάθει κανείς πού έσκαβαν. Από τότε δεν έγινε καμία άλλη προσπάθεια για τον εντοπισμό του τάφου και η τοπική κυβέρνηση δέχθηκε σφοδρές επικρίσεις επειδή χρηματοδότησε την ανασκαφή. «Δεν θέλαμε ο φόνος του να θεωρηθεί ένα έγκλημα πάθους, αλλά να παραμείνει πολιτικό έγκλημα. Ήταν δύσκολο για τον πατέρα μου να αποδεχθεί τη σεξουαλική ταυτότητα του θείου μου», δήλωσε πρόσφατα η Λάουρα Γκαρθία Λόρκα, κόρη του αδερφού του ποιητή.

Για τους θαυμαστές του Λόρκα, το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο (το οποίο προκάλεσε μέχρι και την έως ενός σημείου αποδοκιμασία του Αδόλφου Χίτλερ) δε δίστασε να εκτελέσει ένα διάσημο λογοτέχνη, γνωστής οικογένειας της περιοχής και μέλος της υψηλής κοινωνίας της Ισπανίας. Ο επί 40 χρόνια βιογράφος του όμως, Ίαν Γκίμπσον, υπογραμμίζει πως «η Ισπανία δεν μπορούσε να αποδεχτεί πως ο μεγαλύτερος Ισπανός ποιητής όλων των εποχών ήταν ομοφυλόφιλος. Η ομοφοβία υπήρχε και στα δύο στρατόπεδα του εμφυλίου και ύστερα από αυτόν. Ήταν ένα εθνικό πρόβλημα. Τον Λόρκα τον φθονούσαν για το ταλέντο του, επειδή είχε λεφτά και ήταν επιτυχημένος. Όταν ανέλαβε ο στρατός, η εκτέλεσή του ήταν θέμα χρόνου. Ένας επιτυχημένος, προοδευτικός ομοφυλόφιλος δεν ήταν αποδεκτός στην Ισπανία του Φράνκο». Μάρτυρες της δολοφονίας του λένε πως οι εκτελεστές του καρφίτσωσαν στο πτώμα του ένα σημείωμα που δήλωνε τις πολιτικές του πεποιθήσεις και την ομοφυλοφιλία του.